Natuurlijk, de stoelen en tafels boeien me nog steeds. Maar op dit moment woedt er een andere liefde in mijn lijf, die dolgraag wil uitmonden in een vruchtbaar gebeuren teneinde het levenslicht te zien. Zo zeg ik het maar. Sinds ik het Minimal Music Festival in het Concert gebouw aan het IJ bezocht heb afgelopen voorjaar is dat zo. Totaal overdonderd door de beleving van onder andere de uitvoering van het Asko Schonberg ensemble, dat bij een bewegend gedigitaliseerd schilderij van Gerhard Richter een speciaal daarvoor gecomponeerd werk van Steve Reich uitvoerde. En daarna de kennismaking met het werk van de Oekraïens / Nederlandse componist Maxim Schalygin... Helemaal aanstekelijk geweldig.

​Het wordt heel fysiek, groot werk.. maar ja...Daarvoor heb ik wel passende ruimte nodig, want in mijn kamertje van 350 x 350 gaat dat niet lukken.. helaas. Dus, ik heb ruimte nodig waar ik ongestoord dit ei kan leggen.... wordt vervolgd. Natuurlijk sta ik open voor suggesties, als iemand ruimte weet, of beschikbaar heeft.

Voor mensen die mijn werk volgden is het vast opgevallen dat er jaren lang niks meer van mij te zien of te horen was.  In die stille tijd heb ik honderden lijntekeningen gemaakt, en sporadisch een schilderij. Maar ruimte om er verder iets mee te doen ontbrak. Kunstenaar-zijn vind ik een kwetsbaar beroep, waarbij de juiste omstandigheden om dit goed neer te zetten voor mij niet altijd vanzelfsprekend voor handen zijn.  En dan moet je soms andere keuzes maken. Met mijn deelname aan Unseen - Unheard breekt er nu een andere tijd aan, waarin ik weer op het schilderkunstige podium klim,  naar ik hoop tot wederzijds genoegen. 

Toch leuk als je hoort dat je werk verkocht is en dat daarmee een goed doel gesteund wordt.  3 tekeningen zijn van eigenaar gewisseld. 

1 van de 3 geveilde werken. Penseeltekening, inkt op zuurvrij papier 22 x 34